Park w obecnej formie założony został w XVIII wieku. Pierwotnie otoczony był ceglano-kamiennym murem, za którym na południowym zboczu usytuowana była winnica. Zmiana klimatu w XVI wieku spowodowała jej wymarznięcie. Do dziś pozostały jednak po niej ślady w postaci wielu uformowanych tarasów.
W parku rośnie kilka drzew, pomników przyrody, liczących po około 300 lat. Jedno z nich (jesion) nosi imię ostatniego przedwojennego właściciela – Eberhard. Wybudowana w 1856 roku kaplica, w podziemnej części do 1936 roku mieściła rodzinny grobowiec. Na jej ścianach zachowały się fragmenty malowideł i stare drewniane drzwi okute zdobioną blachą.
By docenić uroki parku, należy spędzić w nim wiele czasu. Niesamowite kolory związane z porami roku, ptaki, czy szum wiatru, przenoszą jego gości w inny wymiar. Każdy może odnaleźć w nim coś dla siebie, a powroty do niego przynoszą nowe odkrycia.
